მამუკამ ჩვენება მეგობრის წინააღმდეგ მისცა, რომ მას ამ მეგობარმა მოუტანა მარიხუანა. ასევე, როგორც მედია ამ ფაქტის შესახებ იუწყებოდა მამუკას დაკითხვის დროს დაემუქრნენ 9 წლით თავისუფლების აღკვეთით. სწორედ დაკითხვის შემდეგ 6 ივლისს ის ხეზე ჩამომხრჩვალი იპოვეს თბილისის ზღვის მახლობლად.

„შენ უნდა იცხოვრო და აღზარდო შვილები მარტომ, რადგანაც ამ ფაქტის შემდეგ მე ვეღარ შევძლებ ცხოვრებას“ - ეს სიტყვები მან თავის მეუღლეს უთხრა, რომელიც ასევე მედიამ გამოაქვეყნა. გარდა ამისა მამუკამ თავის მეგობრებს მოუყვა, რომ პოლიციაში დაკითხვის დროს ის იყო მსხვერპლი არაადამიანური და დამამცირებელი მოპყრობის.

ჩატარებული დამოუკიდებელი ალტერნატიული ექსპერტიზის დასკვნის მიხედვით მამუკას სახეზე დაზიანებები აღმოჩნდა, რომელიც კიდევ ერთხელ ადასტურებდა, რომ პოლიციაში დაკითხვის დროს მასზე ზეწოლა განხორციელდა.

2013 წლის 16 მაისს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ უარყო ეჭვები და ბრალდებები პოლიციელების დანაშაულებრივ ქმედებებთან დაკავშირებით და საზოგადოებას ოფიციალური ექსპერტიზის დასკვნის შედეგი გააცნო. ოფიციალური ეროვნული ექსპერტიზის დასკვნის მიხედვით მამუკა მიქაუტაძეს სხეულზე, კისრის არეში დაზიანების გარდა, რამაც მისი სიკვდილი გამოიწვია, სხვა ფიზიკური დაზიანებები არ აღენიშნებოდა. ამრიგად, შინაგან საქმეთა სამინისტროს გენერალურმა ინსპექციამ მამუკა მიქაუტაძის თვითმკვლელობამდე მიყვანის საქმეზე დაადგინა, რომ კრიმინალური პოლიციის თანამშრომლების მხრიდან მამუკა მიქაუტაძის მიმართ ფიზიკური ზეწოლის ფაქტს ადგილი არ ჰქონია.

გამოძიება კვლავ მიმდინარეობს. არსებობს რამოდენიმე ვერსია ამ თვითმკვლელობის შესახებ - პოლიცია, საზოგადოებაში არსებული ზოგიერთი მდაბიური სტერეოტიპული წარმოდგენები, „კრიმინალური ავტორიტეტები“ და ა.შ., მაგრამ საფუძველი ასეთი ადამიანური ტრაგედიების არის ნარკოტიკების, მათ შორის მარიხუანას უაზრო კრიმინალიზაცია და ამავე დროს ამ ქვეყანაში არაპრაგმატული მიდგომა ამ საკითხების მოსაწესრიგებლად. საქართველოს დღევანდელი კანონმდებლობით არავითარი განსხვავება არც თეორიულად და არც პრაქტიკაში არ არსებობს მსუბუქ და მძიმე ნარკოტიკებს შორის. ნარკოტიკულ დანაშაულში არსებული სასჯელები უკიდურესად არაგონივრული და არა პროპორციულია, რომელიც ითვალისწინებს დასჯას უვადო თავისუფლების აღკვეთამდეც. ერთადერთი განსხვავება მხოლოდ ოდენობებშია, მაგრამ არც კანონით მოცემული ოდენობები არ ესადაგება რეალობას.

2013 წლის 2 ივნისს თბილისში პირველად ასეთი მასშტაბებით, ჩატარდა აქცია „2.06“ მარიხუანას დეკრიმინალიზაციის მოთხოვნით, რომელიც ისტორიის ნაწილი გახდა. მონაწილეთა ერთ-ერთი მოსაზრება ის იყო, რომ: მარიხუანას მოხმარება შეიძლება არ არის სასურველი, მაგრამ 21–ე საუკუნეში მისი მოხმარების გამო სახელმწიფოს მხრიდან ადამიანების დევნა ცივილიზებული საზოგადოებისთვის მიუღებელია. რამოდენიმე თვის წინ პრესკონფერენციის დროს 10 მაისს ჯანმრთელობის დაცვის მინისტრმა გამოთქვა მოსაზრება მარიხუანას სხვა ნარკოტიკული ნივთიერებებისგან განსხვავების შესახებ. ასვე განაცხადა, რომ ეს საკითხი მოითხოვდა „კარგად გააზრებულ სტრატეგიას“ და მარიხუანას ლეგალიზაცია ამ სტრატეგიის ნაწილი შეიძლება ყოფილიყო. ამავე პერიოდში საქართველოს პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა აღნიშნა, რომ მისი პოლიტიკური პარტიის მმართველობის დროს იდიოტობა იყო მარიხუანას გამო ხალხის დაჭერა.

საქართველოს მოქმედი კანონმდებლობა მარიხუანას და ყველა სხვა ნარკოტიკული ნივთიერებების დეფაქტო დეკრიმინალიზაციის საშუალებას იძლევა, მაგრამ ამჟამადაც ხელისუფლებაში არ არის პოლიტიკური ნება პრაგმატული ნარკოპოლიტიკის განხორციელებისათვის ადამიანების სიცოცხლის, საზოგადოების ჯანმრთელობის და ინტერესების დასაცავად.