ზაზა მცირე მეწარმეა და თბილისის ერთ-ერთ უბანში ცხოვრობს. ზაზა საზოგადოების იმ აქტიურ ნაწილს განეკუთვნება, რომლისთვისაც სულ ერთი არ არის თუ რა ხდება მის გარშემო. მის მიერ მოყვანილი მოსაზრებები ნარკომანიის შესახებ უკავშირდება საზოგადოების ამ ნაწილთან ურთიერთობას, ამ სენით დაღუპულ მეგობრებს, თვითშეგნებას და ცხოვრებისეულ გამოცდილებას. მიმაჩნია, რომ ქვემოთ მოყვანილი მისი მოსაზრებებით, რომლის დაწერა მე მას თავად ვთხოვე, ამ საიტზე განსათავსებლად, იგი საზოგადოების ნამდვილ გულსტკივილს გამოხატავს.

ლევან ჯორბენაძე

დუმილის მენტალიტეტი

ზაზა ლომთაძე
როცა შსს-მ ფონიჭალაში პირველი სპეცოპერაცია ჩაატარა "ბარიგის" ასაყვანად, იმ მომენტში ერთ-ერთმა დიდუბელმა 300 მეტრში იყიდა წამალი, იქვე გაიკეთა და ადგილზე მოკვდა. ეს ჩემს ნაცნობთა შორის მეოთხე იყო.

ავადდებიან და, რომ არა ამ დაავადებულთა ხმამაღალი განცხადებები, ამაზე არავინ დაფიქრდებოდა. თუ ნარკომანი დარწმუნებული იქნება, რომ მისი ცუდი მაგალითით მისი და სხვისი შვილებისთვის საფრთხე არ იქნება, ის მზდაა ყველაფერი გააკეთოს ამისთვის. ასეთი ნარკომანი შესაძლოა ისეთ თვითშეგნებამდე მივიდეს, რომ საკუთარი თავიც გადაირჩინოს და სხვაც. თუმცა, რეალურად მხოლოდ ერთი პროცენტია, რომ ნარკომანმა წამალს თავი დააღწიოს. აქედან გამომდინარე, საზოგადოების ბრძოლა 99 პროცენტის წინააღმდეგ გაცილებით ძნელია, ამიტომ ბრძოლა ახალგაზრდების გადარჩენისთვის უნდა დაიწყოს.

  სიგარეტს დღეს ნარკოტიკი ჩაენაცვლა. ადრე თუ ეკითხებოდნენ – როგორ სიგარეტი არ მოგიწევია? ახლა, როგორ? წამალი არ გაგიკეთებია? როგორ არ გაგიკეთებია?! აქედან გამომდინარე, ახალგაზრდებს უკიჟინო, რომ
არ გაიკეთო, სასაცილოა. ახალგაზრდა თუ არ დარწმუნდება, რომ 4-5 "კაიფით" ცხოვრებას დაინგრევს, ის წამლის მავნებლობას ძნელად დაიჯერებს. ადამიანი კი, რომელიც წამლის მავნებლობის აზრზე არ არის, რაც უნდა პროფესორი იყოს ტოქსიკურ საკითხში, ყოველთვის გამოცდილ ნარკომანზე ნაკლები იცის, ამიტომ, წამლის სისასტიკე მან უშუალოდ ნარკომანისგან უნდა მოისმინოს. ახალგაზრდას "ლომკა" ძველმა ნარკომანმა უნდა აუხსნას, ამას სხვა ვერ აუხსნის.

დასაწყისი